Po cijenu generalizacije ovaj ću esej započeti tvrdnjom da suvremena umjetnička misao o Istanbulu u biti počiva na romantičnim temeljima. Čitav spektar iskazivanja ljubavi umjetnika prema ovom gradu predstavlja nepatvoreno divljenje i problematičnu, no beskrajnu ljubav.

Službeni estetski odnos turskih umjetničkih krugova s gradom u rasponu od književnih djela do fotografija odiše pretjeranom ljubavlju. Oni koji se brinu za umjetnost grada često podsjećaju na ljubavnike koji predmetu svoje želje prečesto govore “volim te” ili “predivan si”, što rezultira razvodnjavanjem ljubavi koju pokušavaju iskazati.